Piotr i Maciej Graban to obecnie ścisła czołówka polskiego spławika. Piotr będzie reprezentował nasz kraj na M. Świata w Portugalii.

Do Poznania bracia przyjechali po to żeby wygrać, udało się Maciejowi, Piotr musiał zadowolić się zwycięstwem sektorowym drugiego dnia, gdyż pierwszego dnia losowanie pozbawiło go szans na końcowy sukces.

W poniższym artykule Piotr uchyli rąbka tajemnicy o taktyce i technice, jaką przyjęli na Wartę. Taktyce, jak się później okazało bardzo skutecznej.

W niedzielę losowanie odbywało się już o godzinie 6.00, dlatego wstaliśmy już o 2.30, a o 4.00 byliśmy pod mostem na łowisku żeby właściwie dowilżyć zanętę i przetrzeć przez sito wszystkie składniki, następnie połączyć to wszystko w całość.

Przetarcie przez sito sklejonej zanęty rzecznej to bardzo pracochłonne zajęcie, a trzeba to zrobić bardzo dokładnie, gdyż tylko równomiernie rozproszona zanęta daje pewność, że kula będzie odpowiednio pracować, rozmywając się równomiernie, a nie dużymi kawałkami.

Najważniejszą rzeczą w rzecznym zestawie jest schemat obciążenia. Główne obciążenie ustawione około 70 cm nad haczykiem oraz dwie śruciny pomiędzy haczykiem, a oliwką to diagram, jaki wybrał Piotr. Śruciny średniej wielkości - ok 0,2g. Ważną rzeczą było mocne założenie elementów obciązenia, aby nie mogły przesunąć się podczas holu dużej ryby, czy zrywania zaczepu, co zmieniło by automatycznie grunt i uniemożliwiło dokładne prowadzenie zestawu. Białe dyski Gutkiewicza to doskonałe spławiki, do jakich Piotr przywykł na swej rodzimej rzece - Wiśle w okolicy Gdańska. Haczyki niewielkie 14-18 z szerokim, okrągłym łukiem kolankowym, pomimo ryb przekraczających 200g. Woda w Warcie do krystalicznych nie należała, więc grubość przyponu nie była najistotniejszą sprawą, dlatego można było sobie pozwolić na 0,12mm.

Prawidłowe nęcenie na rzece bardzo ważną rzeczą. Trzeba tutaj uwzględnić kilka bardzo ważnych czynników, z których najistotniejszymi są: głębokość i siła nurtu. W zależności od tych dwóch czynników rzucamy zanętę z odpowiednim wyprzedzeniem. Na Warcie w Poznaniu uciąg oscylował w granicach 15-20g, dlatego Piotr wrzucał kule około 1,2m pod prąd od szczytówki. Oczywiście ważne jest właściwe dociążenie. Przy tak silnym uciągu w zanęcie znalazły się 2 paczki gliny wiążącej, jak również dodatkowo sporo żwiru i kleju. Istotną sprawą jest również skład zanęty. Za najlepszą mieszankę Piotr uznał Gold Pro Marcela wymieszane z Record Breme Marcela. Oczywiście dodatkami była słodka Coprah Melasa i wanilia, a najlepszym tym razem atraktorem okazał się Brasem Caramel, którego wrzucił aż 3 paczki na 4,5kg zanęty.

Efektem końcowym był widoczny na zdjęciu wynik: ponad 7kg ryb i zwycięstwo sektorowe.